به گزارش خبرنگار زریوار خبر، روز جهانی مردم‌سالاری (۱۵ سپتامبر) فرصتی است تا به این مفهوم بنیادی از یک زاویه متفاوت، یعنی از دیدگاه آموزه‌های اسلامی و دینی، نگاه کنیم. در دنیای امروز که شاهد سلطه و استعمارگری برخی قدرت‌ها، و نیز تلاش برای به حاشیه راندن ارزش‌های انسانی و فرهنگی هستیم، مفهوم مردم‌سالاری بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازنگری و تعریف دوباره است.

مردم‌سالاری در نگاه اسلامی نه یک پدیده‌ی وارداتی و بیگانه، بلکه ریشه در تعالیم اصیل دین دارد. اسلام، به رأی و نظر مردم ارزش ویژه‌ای قائل است. اصل مشورت که در قرآن کریم بر آن تأکید شده، نشان‌دهنده اهمیت مشارکت جمعی و خردورزی است. در این چارچوب، حکومت تنها با پشتوانه و رضایت مردم مشروعیت می‌یابد.

مقام معظم رهبری (مدظله العالی) بارها بر این نکته تأکید کرده‌اند که مردم‌سالاری دینی، برخلاف مدل‌های غربی که اغلب به ابزاری برای سیاست‌های استثماری و صهیونیستی تبدیل شده‌اند، بر مبنای عدالت، اخلاق و ارزش‌های الهی بنا شده است. در این دیدگاه، رأی مردم نه یک ابزار برای کسب قدرت، بلکه یک حق الهی و تکلیف شرعی است که تعیین‌کننده سرنوشت جامعه است.

تفاوت کلیدی میان مردم‌سالاری دینی و آنچه در غرب به عنوان دموکراسی شناخته می‌شود، در هدف و مبنا است. در مدل‌های غربی، ممکن است دموکراسی بهانه‌ای برای دخالت در امور داخلی کشورها، به راه انداختن جنگ‌های نیابتی، و تضعیف فرهنگ و هویت ملت‌ها شود. در مقابل، مردم‌سالاری دینی یک مدل بومی و مستقل است که به دنبال عدالت اجتماعی، حفظ کرامت انسانی، و مقاومت در برابر استثمار و استعمار است.

این مدل، با صهیونیستی شدن دنیا و حاکمیت سیاست‌های مبتنی بر زور و تبعیض، به شدت مخالف است. از این رو، مردم‌سالاری دینی، نه تنها یک سیستم حکومتی، بلکه یک نظام فکری و فرهنگی است که به انسان‌ها قدرت می‌دهد تا سرنوشت خود را در چارچوب ارزش‌های الهی رقم بزنند.

در دنیایی که سیاست‌های استثماری و سلطه‌طلبانه، تلاش دارند تا مفهوم مردم‌سالاری را از محتوای اصلی خود تهی کنند و آن را به یک ابزار سیاسی تبدیل کنند، وظیفه ما است که با آگاهی و هوشیاری، مفهوم واقعی مردم‌سالاری را زنده نگه داریم.

مردم‌سالاری واقعی با مشارکت فعالانه مردم در تمام سطوح جامعه، از انتخابات گرفته تا فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی، محقق می‌شود. این مشارکت، باید بر اساس آگاهی، عدالت، و مقاومت در برابر فشارها و سیاست‌های بیرونی باشد. تنها با این رویکرد است که می‌توانیم مانع از کمرنگ شدن مردم‌سالاری شویم و جهانی عادلانه‌تر بسازیم.

نویسنده: سیروس خدامرادی – فعال فرهنگی، سیاسی و اجتماعی