به گزارش خبرنگار زریوار خبر به نقل از کردتودی، دلش به‌روشنی خورشید و روحش به پاکی آب است، خوشحال است از اینکه دل کسی را نرجانده است، درست است که چشم بینا ندارد و آن را به روی صداقت، حقیقت و جوانمردی نبسته است اما چشم دلش را به پهنای وسیع مهربانی گسترانیده است و با نقطه‌های برجسته، زیر انگشتانش محبت را حک می‌کند.
نابینایان و کم‌بینایان، به‌عنوان بخشی از جامعه، با چالش‌های متعددی در زندگی روزمره خود مواجه هستند. این افراد باوجود محدودیت‌های بینایی، توانایی‌ها و استعدادهای زیادی دارند که می‌تواند به پیشرفت جامعه کمک کند.
حال با صباح خورند رئیس مؤسسه نابینایان و کم‌بینایان مریوان که بیش از ۲۸ سال است در اثر انفجار مین نابینا شده است به بررسی چالش‌ها، دستاوردها و نیازهای این جوان به مصاحبه پرداختیم چرا که وی با تلاش و اعتمادبه‌نفس بالا نشان داد که معلولیت اوج‌گرفتن از زمین محدود به‌سوی آسمان نامحدود است.
لطفاً خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چه مدتی است که در این انجمن فعالیت می‌کنید؟
بنده صباح خورند هستم، رئیس هیئت‌مدیره مؤسسه نابینایان و کم‌بینایان شهرستان مریوان. همچنین دانشجوی دکترای حقوق خصوصی، متأهل و یک پسر ۱۵ساله دارم.
مؤسسه نابینایان و کم‌بینایان شهرستان مریوان را تقریباً از سال ۱۳۸۱ راه‌اندازی و در سال ۱۳۸۷ به‌عنوان یک مؤسسه رسمی ثبت شد.
چه مدت است که شما به‌صورت نابینا زندگی می‌کنید؟
از سال ۱۳۷۵ و در سن ۱۰ سالگی به دلیل انفجار مین نابینا شدم.
چه تعداد عضو در این مؤسسه دارید؟
ما در عضوگیری هیچ محدودیتی نداریم. در شهرستان سروآباد که نزدیک مریوان است، مؤسسه تخصصی برای نابینایان وجود ندارد و اعضای آنجا هم به ما پیوسته‌اند. در کل حدود ۶۵۰ نفر نابینا و کم‌بینا داریم.
این انجمن چه خدماتی به اعضا ارائه می‌دهد؟
ما در حوزه‌های مختلفی فعالیت داریم. از جمله برگزاری کلاس‌های آموزشی مانند کلاس بریل، موسیقی و زبان‌های خارجی. همچنین در حوزه توان‌بخشی و نیازهای روزمره اعضا کمک می‌کنیم. در حوزه ورزشی هم قبل از تشکیل هیئت ورزشی نابینایان، مسابقات مختلفی را برگزار می‌کردیم. اما بیشتر فعالیت ما در حوزه فرهنگی و فرهنگ‌سازی است.
هدف اصلی انجمن معلولین چیست؟
هدف اصلی ما آگاهی‌بخشی و فرهنگ‌سازی در جامعه است تا معلولین بهتر شناخته شوند و بتوانند در جامعه حضور فعال‌تری داشته باشند.
چالش‌های اصلی که معلولین در جامعه با آن مواجه هستند، چه چیزهایی می‌تواند باشد؟
بیشتر مشکلات ما در حوزه فرهنگی است. متأسفانه فعالیت‌های کمی در رسانه‌ها وجود دارد و این باعث می‌شود که معلولین به‌اندازه کافی شناخته نشوند. ما بیشتر بر روی این موضوع متمرکز هستیم.
آیا برنامه‌ها یا پروژه‌های خاصی برای بهبود وضعیت معلولین در حال اجرا دارید؟
متأسفانه به دلیل محدودیت‌ها، نمی‌توانیم برنامه‌های گسترده‌ای داشته باشیم. بیشتر فعالیت‌های ما محدود به شهر مریوان است.
به نظر شما چگونه می‌توان به افزایش آگاهی جامعه در خصوص حقوق و نیازهای معلولین کمک کرد؟
خوشبختانه مجلس شورای اسلامی قانون حمایت از معلولین را تصویب کرده است. اگر این قوانین به‌خوبی اجرا شوند، خودبه‌خود فرهنگ‌سازی ایجاد می‌شود. استفاده از رسانه‌ها و آموزش در مدارس ابتدایی می‌تواند به شناسایی معلولین کمک کند.
نقش دولت و نهادهای عمومی در حمایت از معلولین را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در سال‌های اخیر، نهادهای دولتی بیشتر به حوزه معلولین اهمیت داده‌اند و سازمان بهزیستی نیز در این زمینه فعالیت‌های خوبی انجام داده است.
چگونه می‌توان به بهبود دسترسی معلولین به امکانات عمومی و خدمات اجتماعی کمک کرد؟
این وظیفه شهرداری‌هاست که باید طرح‌هایی را اجرا کنند تا دسترسی معلولین به امکانات عمومی تسهیل شود. متأسفانه در این زمینه همکاری کافی از سوی شهرداری مریوان وجود ندارد.
آیا نهادها و سازمان‌های دیگری هستند که با مؤسسه شما همکاری داشته باشند؟
بله، اداره فرمانداری و برخی نهادهای دیگر وجود دارند، اما متأسفانه همکاری‌ها به‌اندازه کافی مؤثر نبوده است.
نقش خانواده و دوستان در حمایت از شما چگونه بوده است؟
خانواده و دوستانم تاحدامکان به من کمک کرده‌اند و بدون حمایت آن‌ها به این جایگاه نمی‌رسیدم.
چالش‌های روزمره‌ای که به‌عنوان یک فرد نابینا با آن مواجه هستید، چه چیزهایی هستند؟
محدودیت‌هایی وجود دارد که باید برطرف شوند. این چالش‌ها با حمایت خانواده و همشهریان بهبود دسترسی به فضاهای شهری کاهش می‌یابند.
آیا آرزو یا هدف خاصی دارید که می‌خواهید به آن برسید؟
آرزوی من این است که بتوانم به دیگران کمک کنم و فرد مثبتی در جامعه باشم.
چگونه می‌توانیم به دیگران کمک کنیم تا درک بهتری از زندگی افراد نابینا پیدا کنند؟
اگر افراد بینا خود را در جایگاه نابینایان قرار دهند، بهتر می‌توانند مشکلات و نیازهای آن‌ها را درک کنند.
درخواست خاصی از مسئولین دارید؟
یکی از مشکلات ما نبود مکان مناسب برای مؤسسه است. اگر بتوانیم یک ساختمان خصوصی داشته باشیم، می‌توانیم خدمات بهتری به اعضای خود ارائه دهیم.
سخن پایانی شما چیست؟
امیدوارم که همشهریان نابینایان را درک کنند و بیشتر با آن‌ها آشنا شوند. نابینایان نیز انسان‌هایی با احساسات و نیازهای خاص هستند. از شما و سایر دوستانی که پیگیر مشکلات نابینایان هستید، تشکر می‌کنم.
انتهای خبر/
Tuesday, 22 October , 2024