به گزارش زریوار خبر، عصر عاشورا تمام شده‌است. اینک معجزه‌ها، بی‌سر بالای نیزه‌هاست. اما هنوز کفر و شرک نگرانند، بنابراین با قساوت تمام با اسب‌ها بر پیکرها می‌تازند؛ بلکه این آیات و معجزه‌ها را محو کنند. دیگر دشمن سرمست از پیروزی ظاهری خود است. غافل از اینکه خداوند در آیه ۲۱ سوره مجادله وعده فرموده است که «لَاغٌلَبَنَّ اَنَا و رُسُلی» این سنت قطعی است که من و فرستادگانم پیروز می‌شویم. حال که کشته‌های هامون، بی‌سر در دشت کربلا منتشر شده‌اند؛ باید اعجاز دیگری به رخ منکران توحید کشیده شود. اعجاز مردانه این بار جای خود را به درخشش عواطف زنانه می‌دهد تا دشمن را مبهوت کند. همان‌جاست که زینب وارد صحنه می‌شود و مدیریت کربلا را به عهده می‌گیرد و روشنگری می‌کند. از مسلمان‌نماهای جنایتکار می‌خواهد که «ما را از کنار قتلگاه حسین بگذرانید».

دشمن شادمان و هلهله‌کنان در این فکر است که فرصت خوبی‌ست. شاید با این درخواست، قلب زینب از شدت دیدن صحنه‌های هولناک در فشار قرار گیرد و اینگونه به کشته‌های کربلا ملحق شود. اما زهی خیال باطل! چرا که قلب زینب با قوتی که از یقین حسین گرفته است؛ نه تنها مبهوت نمی‌شود بلکه شیاطین را در بهت فرو می‌برد. زینب در اوج و شدتِ محبت به امام‌ش بود. او در حالی‌که از کنار قتلگاه می‌گذشت، به نظاره‌ی پیکرِ مطهرِ خونین و بی‌سر برادر نشست. اما به جای آن‌که جان دهد و قالب تهی کند؛ با عاطفۀ معجزه‌گون خود، جانِ لشکرِ دشمن را می‌گیرد. این عاطفۀ الهی همراه با منطقی بُرٌنده، چنان قلوب این جمعیت وحشی را آب کرد که به گریه افتادند. اینک زینب معجزۀ شمشیر حسین را به عطوفت الهی تبدیل کرد تا جهاد تبیین و رسالت روشنگرانۀ خود را با این اعجاز و به زبان علی ادامه دهد…

یادداشت: کبری خالقی