به گزارش خبرنگار زریوار خبر، در یکی از محلههای مریوان پُر از نشانههای افتخار است؛ مدالها و جامهایی که هرکدام حکایت از مسیر دشوار و تلاشهای بیوقفهی دختری ورزشکار دارند در گوشهی اتاق، قاب عکسهایی از رقابتهای جهانی دیده میشود؛ لحظاتی که نسیبه شهبازی پرچم ایران را در عرصههای بینالمللی به اهتزاز درآورده است.
فضای خانه آمیخته با غرور و امید است مادرش خانم حیدری با چشمانی سرشار از عشق و افتخار به دخترش مینگرد؛ دختری ناشنوا که هیچگاه اجازه نداده محدودیتها سد راهش شوند این خانه تنها یک سرپناه ساده نیست، بلکه یادمانی از اراده و پشتکار است؛ جایی که مسیر قهرمانی نسیبه آغاز شد و امروز به افتخارات جهانی پیوند خورده است.
در این گفتگوی تفصیلی مادر وی خانم حیدری از مسیر دشوار اما پرافتخار زندگی ورزشی دخترش سخن میگوید.
نسیبه از چه زمانی به ورزش علاقهمند شد؟
نسیبه از همان دوران کودکی به ورزش علاقه داشت تقریباً در همه رشتهها شرکت میکرد؛ ژیمناستیک، شنا، اسکیت، جودو، والیبال و فوتبال. در سطح شهرستانی و استانی همیشه مقام اول را میگرفت حتی در کیکبوکسینگ توانست مقام آسیایی کسب کند، اما وقتی دیدیم رشته تکواندو آیندهدار است تصمیم گرفتیم مسیر حرفهای او را در این رشته ادامه دهد.
اولین قدمهای جدی وی در تکواندو چگونه برداشته شد؟
وقتی برای اولین بار وی را همراه افراد شنوا به تهران فرستادند مانع حضورش شدند و گفتند باید در فدراسیون ناشنوایان فعالیت کند، اما نسیبه با پشتکار و تمرینهای فشرده توانست در اولین حضور خود مقام دوم کشوری را کسب کند و بعد از آن در همه مسابقات مقام اول را به دست آورد و همین باعث شد به فدراسیون دعوت شود.
شما بهعنوان مادر چه نقشی در این مسیر داشتید؟
واقعاً با چه سختی توانستم دخترم را وارد تیم ملی کنم همیشه کنارش بودم حتی اگر امکاناتی نبود با دلگرمی و حمایت سعی کردم راهش را هموار کنم و گاهی خودم هزینهها را تأمین میکردم و حتی در تمرینها همراهش میشدم و باور داشتم که استعدادش حیف است و باید دیده شود.
نسیبه علاوه بر ورزش حرفهای، مدارک مربیگری و داوری هم دارد این موضوع چگونه شکل گرفت؟
بله، او مدرک داوری تکواندو دارد و همچنین مربیگری شنا، دومیدانی و آمادگی جسمانی. شاگردانش از نونهالان تا بزرگسالان هستند و همیشه دوست داشت علاوه بر موفقیت شخصی تجربههایش را به نسلهای بعدی منتقل کند و آموزش به بچهها برایش لذتبخش است چون میداند شاید یکی از آنها قهرمان آینده ایران باشد.
از افتخارات بینالمللی وی برایمان بگویید.
نسیبه از سال ۱۳۸۹ فعالیت حرفهایاش را آغاز کرد و امروز نزدیک به ۱۸ سال تجربه دارد توانست مدال طلای المپیک ناشنوایان جهان و چندین عنوان بینالمللی دیگر را کسب کند یکی از لحظات فراموشنشدنی زندگیاش زمانی بود که در ترکیه پرچم ایران را بالا برد و آن لحظه تمام سختیها ارزش پیدا کرد.
مسابقات اخیر در ژاپن چگونه گذشت؟
در تاریخ ۲۵ آبانماه همراه تیم ملی تکواندوی ناشنوایان ایران به مسابقات المپیک ناشنوایان در ژاپن اعزام شد در وزن ۶۷ کیلوگرم مبارزه کرد و توانست مدال برنز المپیک تابستانی تکواندوی ناشنوایان ۲۰۲۵ ناگویا ژاپن بگیرد در جدول شانس مجدد به مصاف نماینده هند رفت و در دو راند با نتایج ۶-۲ و ۱۴-۴ پیروز شد این مدال برای وی مثل یک طلای ارزشمند بود چون نشان داد حتی با وجود همه محدودیتها میتواند در سطح جهانی بدرخشد.
بزرگترین خواسته شما از مسئولان چیست؟
تمام این مقامها و رکوردها بدون هیچ مکان و تجهیزاتی به دست آمده است نسیبه بارها درخواست کرده باشگاهی برای تمرین ورزشکاران ناشنوا در مریوان فراهم شود، اما تاکنون هیچ حمایتی صورت نگرفته و حیف است که چنین استعدادهایی بدون پشتیبانی رها شوند اگر حمایت شود او و بسیاری از ورزشکاران ناشنوا میتوانند افتخارات بیشتری برای ایران کسب کنند.
انتهای خبر/
Saturday, 6 December , 2025