به گزارش خبرنگار زریوار خبر، عصر ما، عصر قهرمانان است؛ قهرمانانی که در دل تاریخ پرورش یافته‌اند و از امام راحل عزیزمان، به‌عنوان نرم‌افزار گام دوم انقلاب، تا شهدای بزرگ و سرآمدی چون شهید اندرزگو، شهید بهشتی، شهدای دفاع مقدس، شهید سلیمانی و شهید سید حسن نصرالله، همگی نمادهای ایستادگی و فداکاری هستند. این نوشته را در آستانه سالگرد شهید سید ابراهیم رئیسی برای همه قهرمانان جبهه مقاومت، به‌ویژه رهبر عزیزتر از جانمان که خار چشم دشمنان است، تقدیم می‌کنم.

گفتمان انقلاب اسلامی، برآمده از دل تاریخ است و این گفتمان، تعهد تاریخی را در دل زمان شکافته و مسیری پر پیچ‌وخم از رشادت و مردانگی را طی کرده است تا در عصری متولد شود که مردانی از جنس طوفان در آن حضور دارند. این قهرمانان، مسئول تداوم هویت تاریخی‌اند؛ هویتی که دشمنان سعی در پاک‌کردن آن دارند و عصر ما پر است از قهرمانانی که اجازه نمی‌دهند روایت مقاومت فراموش شود. آنان نه‌تنها در سخن، بلکه در عمل «مقاومت» را زندگی می‌کنند و انتخاب می‌کنند که مقاوم باشند.

این قهرمانان با آگاهی یاد گرفته‌اند که از دل بحران، امکان خلق کنند و جریان را به جامعه تزریق نمایند، اما در این میان، کج روایت‌ها مأموریت می‌یابند تا از قهرمانان، شخصیتی منقطع از تعهد تاریخی بسازند. آنان مسیری را که قهرمانان سال‌ها در آن زیسته‌اند و خودساختگی‌شان را مرهون آن هستند، شخصی‌سازی می‌کنند تا از قهرمان امکان عبور و انتقال به نسل‌ها را سلب کنند.

این میدان، راویان مبارزی را می‌طلبد تا روایت و ماجرای زاویه‌اش را بفهمند و راوی باید بداند که کجا ایستاده و لنز روایت کجای ماجراست و چقدر بر آدم‌ها، ماجرا و داستان مسلط است زیرا او قرار است قهرمانی را روایت کند که بعد از خود جهانی از معنا را می‌سازد و این قهرمان، حامل عهد تاریخی است و روایت او باید متعهد به همان عهد تاریخی باشد تا روایت فتح و ظفر سروده شود.

کلام آخر اینکه، روایت فتح زمانی است که روایت قهرمان، راوی گفتمان انقلاب اسلامی باشد و هرچند کج روایت‌ها تلاش می‌کنند قهرمان را در رینگ زمان ببرند و تنها شخص را دال مرکزی روایت قرار دهند، در این صورت تعهد تاریخی در انبوه فضائل شخصی گم می‌شود. کج روایت‌ها شکست را با آهنگی حزین مهمان دل‌های ناآگاه می‌کنند و این ماجرا، مسیر عبور گفتمان انقلاب اسلامی را برای رسیدن به نسل‌های قرون متمادی کند و گاه ناممکن می‌سازد. این امر پای قهرمانان خیالی را به میدان زندگی آیندگان باز می‌کند و ما را به یادآوری اهمیت حفظ روایت صحیح و متعهدانه از قهرمانان واقعی‌مان دعوت می‌کند.