زریوار خبر به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی کردتودی، هنر حصیربافی پیشینه‌ای کهن دارد و کشور ایران یکی از ۱۶ کشوری است که تولیدکننده لوازم حصیری در جهان است که با آموزش، تبلیغ، بازاریابی درست و حمایت از تولیدکننده آن می‌توان موجب رونق دوباره این هنر دستی شد.

برای حصیربافی می‌توان از نخل خرما و نی نیزارها استفاده کرد و با آن می‌توان صنایع‌دستی از قبیل: زیرانداز، سبدبافی، زنبیل، ظرف، کلاه، بادبزن، جارو و… را درست کرد.

وجود نیزارهای دریاچه زریبار مریوان دارای پتانسیل صنایع‌دستی حصیربافی در روستاهای اطراف این دریاچه است و یک بانوی مریوانی با آموزش این حرفه برای بانوان خانه‌دار کارگاه حصیربافی را در روستای ینگیجه شهرستان مریوان راه‌اندازی کرده است.

خبرنگار زریوار خبر به نقل از کردتودی، برای آشنایی بیشتر با حرفه حصیربافی با نیزارهای دریاچه زریبار در این راستا با این بانوی توانمند روستایی مصاحبه‌ای انجام داده است.

لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید؟

بنده سعیده کاویان، متولد ۱۳۷۶ دارای مدرک کارشناسی علوم تربیتی هستم و ۳ سال است که در روستای ینگیجه شهرستان مریوان کار حصیربافی را انجام می‌دهم.

در مورد شغلتان بیشتر توضیح دهید؟

شغل حصیربافی را ۳ سال پیش شروع کردم و پیشنهاد این شغل از جانب خودم بود و به اداره بنیاد مسکن شهرستان مریوان یک درخواست دادم که برای ما یک نفر به‌عنوان استاد حصیربافی در نظر بگیرند؛ چون در استان کردستان کسی وجود ندارد که این کار را انجام دهد به همین دلیل در شهرهای دیگر شمال و جنوب دنبال استاد می‌گشتیم که بعد از ۶ ماه اطلاع‌رسانی از طریق فضای مجازی تا اینکه یک استاد را از جنوب کشور به روستای ینگیجه آوردیم و به مدت ۱۰ روز در آنجا ماندگار شد و در این مدت زمانی توانستیم ۴ مدل حصیربافی را که با نیزارهای دریاچه زریبار کار انجام بدهیم یاد بگیریم و اکنون با نی نیزارهای دریاچه زریبار مریوان صنایع‌دستی از قبیل: زیرانداز، سبدبافی، زنبیل، ظرف، کلاه، بادبزن، جارو و… را می‌توانیم درست نماییم.

آیا قبل از حصیربافی شغل دیگری داشته‌اید؟

خیر، بعد از فارغ‌التحصیل شدن دنبال کار و استخدامی بودم؛ ولی متأسفانه موفق نشدم به همین جهت دنبال حرفه‌ای بودم که برای خودم ایجاد اشتغال نمایم. ازآنجایی‌که بسیاری از خانم‌های شهر مریوان بیکار هستند و از سویی دیگر که روستای ینگیجه به دریاچه زریبار نزدیک است برایم فرصت شغلی را ایجاد کرد که از نیزارهای دریاچه برای کارم استفاده نمایم که خوشبختانه سالانه برداشت خوبی از نیزارها داریم و وسیله‌های زیادی را با آن می‌توانیم درست کنیم.

راه فروش کسب‌وکار شما به چه صورت است؟

میزان فروش ما خیلی خوب است از طریق فضای مجازی و عمده‌فروش در کشور عراق و نیز در داخل شهر مریوان هم مغازه داریم نمونه کارهایمان را می‌فروشیم.

ازآنجاکه شهر مریوان خیلی به مرز عراق نزدیک است روزهای پنجشنبه و جمعه که افراد عراقی از روستای ینگیجه تردد می‌کنند به مغازه ما می‌آیند خرید می‌کنند و فروش آن شکر خدا خوب بوده است.

میزان فروش شما چقدر بوده است؟

میزان فروش بستگی به مشتری دارد مشتری هست که یک‌بار تا ۱۰ میلیون تومان از ما خرید می‌کند.

برای کار حصیربافی هر کسی را به کار خود راه نمی‌دهیم؛ چون به‌تازگی کار خود را می‌خواهیم بومی‌سازی نمائیم. بعضی از افراد هستند که نمی‌دانند کار حصیربافی چه هست و برخی افراد هم با شور و اشتیاق خاصی به نمونه کارهایمان نگاه می‌کنند که خیلی خوشحال می‌شویم و به ما انگیزه می‌دهد که صنایع‌دستی بیشتری را بسازیم.

حال حاضر به دنبال بومی‌سازی کار حصیربافی هستیم که الان شکر خدا کم‌کم داریم انجام می‌دهیم.

بنده در روستاهای مسیر نی تا شهر برده‌رشه در روستاها آموزش می‌دهم که مردم از این نیزارها استفاده نمایند. در داخل روستا فقط همین باب مغازه را دارم که به‌عنوان آموزشگاه و کارگاه از آن هم استفاده می‌کنم.

اکنون در روستای جانوره ۲۵ نفر شاگرد دارم که در هفته دو بار برای آموزش به آنجا می‌روم ازآنجاکه شاگردهایم در خوابگاه زندگی می‌کنند و هر کدام از روستایی به اینجا آمده‌اند و با آموزش حصیربافی در واقع نه به ۲۵ نفر بلکه ۲۵ خانواده را توانسته‌ام آموزش بدهم که آموزش این حرفه باعث شده است به چندین روستا این هنر تزریق شود و خانم‌های این روستاها کمتر بیکار باشد.

نمایشگاه بگذارد یک ریال هزینه غرفه را پرداخت نمی‌کند و درخواستم از اداره میراث‌فرهنگی شهرستان این است که بنده هم مثل سایر افراد دیگر هیچ ریالی را پرداخت ننماییم. چون با کلی شرایط سخت نمونه کارهایم را می‌توانم بفروشم.

قیمت اجناستان به چه صورت است؟

قیمت اجناس ما نسبت به شهرهای دیگر در حد معمول قرار دارد به‌عنوان‌مثال جاشکلاتی که ۸۰ هزار تومان می‌فروشیم؛ چون از نی دریاچه زریبار استفاده شده و حدود ۲۰ هزار تومان برای ساخت آن هزینه شده است؛ ولی اگر برای این کار از مواد اولیه شهرهای جنوب را استفاده می‌کردیم فقط ۸۰ هزار تومان هزینه مواد اولیه آن بود که مجبور بودیم با قیمت ۱۸۰ هزار تومان بفروشیم تا اینکه از جنوب به اینجا برسد؛ چون هزینه پست و باربری به آن اضافه می‌شد و تازه از طرفی مقداری از مواد اولیه آن تا از جنوب به شهر مریوان برسد خراب می‌شد. در عوض نمونه کاری که از نیزار دریاچه زریبار استفاده شود چندین برابر سود دارد؛ چون فقط به میزان هزینه یک کارگر برای ما هزینه‌بردار است و دیگر هزینه پست و باربری به آن اضافه نمی‌شود.

از مسئولین چه درخواستی دارید؟ آیا تابه‌حال اداره میراث‌فرهنگی شهرستان یا استان از شما حمایت کرده‌اند؟

چند بار به ادارات بنیاد مسکن و محیط‌زیست شهرستان مراجعه کرده‌ام که چند نفر کارگر را به ما بدهند که برداشت مواد اولیه (نی نیزار) را بر روی قایق برایمان انجام دهند؛ به علت سرریزشدن آب دریاچه ما نمی‌توانیم برویم؛ ولی متأسفانه همکاری نداشته‌اند به همین دلیل هیچ انتظار همکاری و کمکی از کسی نداریم به‌جز از نیروی قدرت و بازوی خودمان نباشد.

ناگفته نماند که اداره میراث‌فرهنگی شهرستان از نظر اعطای مدرک صنایع‌دستی کمک و همکاری داشتند.

تابه‌حال به نمایشگاه‌های صنایع‌دستی زیادی رفته‌ام و هر نمایشگاه صنایع‌دستی که در ایران برپا شود حتماً می‌روم، ازآنجاکه اداره میراث‌فرهنگی شهرستان مجوز برپایی نمایشگاه را می‌دهد؛ ولی متأسفانه بنده تنها خانمی هستم که در استان کردستان کار حصیربافی را انجام می‌دهم و این اداره همیشه نصف هزینه غرفه نمایشگاهی را که برپا کردم از من می‌گیرد درصورتی‌که از فردی که از شهر دیگر در اینجا نمایشگاه بگذارد یک ریال هزینه غرفه را پرداخت نمی‌کند و درخواستم از اداره میراث‌فرهنگی شهرستان این است که بنده هم مثل سایر افراد دیگر هیچ ریالی را پرداخت ننماییم. چون با کلی شرایط سخت نمونه کارهایم را می‌توانم بفروشم.

حال حاضر در روستای ینگیجه چند نفر شاگرد دارید؟

اکنون دانش‌آموزان دختری که در این روستا پشت‌کنکوری هستند با من همکاری دارند که حدود ۵ نفر هستند.

و حرف آخر…

امیدوارم تمام بانوان خانه‌دار روستاهای شهر مریوان حرفه حصیربافی را یاد بگیرند که هم کمک بزرگی به معیشت خانواده آنان شود و هم شاهد رشد صنعت حصیربافی و افزایش اشتغال چه در شهرستان و استان باشیم.

انتهای خبر/